κάθε μορφή τέχνης αν δεν εκφράζει εσωτερικότητα, προσωπικό στοιχείο είναι μια στημένη υπόθεση που στοχεύει σε παραγωγική διαδικασία

Κατεβαίνω την Πάνορμου και βλέπω έναν κύριο καλοστημένο να φοράει ένα κόκκινο γιλέκο που πάνω γραφεί «Σχεδία- περιοδικό δρόμου». Στα χέρια του κρατάει ένα περιοδικό, περνάω διπλά του και με μια απόκοσμη φωνή, καθόλου ενοχλητική θα έλεγα, μια φωνή που δηλώνει αξιοπρέπεια , μου προτείνει να αγοράσω το περιοδικό. Με την ματιά ενός γραφίστα κοντοστέκομαι και κοιτάζω την φυλλάδα. Το κόκκινο χρώμα στην αρχή με αποσυντονίζει , σκέφτομαι αμέσως μήπως είναι καμια καινούρια σέκτα, μπολσεβίκικης προέκτασης αλτρουισμού. Τον ρωτάω αν μπορώ να το δω.. περισσότερο μου κανει catch η σχεδίαση.. ναι βεβαίως μου λέει και μου το δίνει, αρχίζοντας παράλληλα να μου ξετυλίγει το story της «Σχεδίας». Ενδιαφέρον σκέφτομαι. Δηλαδή ήσασταν άστεγος και μεσα από αυτή την ΜΚΟ, μπορέσατε να σταθείτε στα πόδια σας. Πολύ καλή κίνηση απαντώ και χωρίς δεύτερη κουβέντα αγοράζω το περιοδικό αφού κάθομαι λιγο στο όρθιο και συνεχίζω να μιλάω με τον Άνθρωπο Γιάννη.

Ξερω ότι τέτοιες κινήσεις γινόντουσαν μεχρι σήμερα μονο έξω. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπήρχε κατι ανάλογο. Οι άνθρωποι εδώ έχουν στεγανά και ενδιαφέρονται για τα προβλήματα που υπάρχουν μεχρι εκεί που τελειώνει η αυλή τους. Είναι κατάλοιπα του παρελθόντος που δυστυχώς έχουν αφήσει το απολίθωμα τους στην Ελλάδα, μαζι με τα υπόλοιπα αρχαία. Αλλα για να μην μακρολογούμε , έψαξα και βρήκα για την οργάνωση «Σχεδία», δεν γνωρίζω από που προέρχονται οι ιδρυτές, ούτε τι πρεσβεύουν. Προσπαθώ να δω μονο το καλό που βγάζουν με αυτή τους την προσπάθεια, και ναι θέλω να τους στηρίξω, έτσι και αλλιώς την αυθεντικότητα του καλού ο χρόνος την δοκιμάζει. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα για μια δεύτερη ευκαιρία.

Ο θεός τους αγκαλιάζει όλους, δεν νομίζω ότι οι άστεγοι πρέπει να θεωρούνται μονο ζητιάνοι ή ότι άλλο σκεφτεί κανείς. Πολύ ήταν άνθρωποι αξιοπρεπείς ,που η ζωή τους γύρισε την πλάτη και τωρα βλέπουν μονο απόρριψη από την κοινωνία. Ανήκουν σε ένα άλλο στάτους κβο, κυνηγημένοι μεσα στην ζούγκλα της απάνθρωπης αδιαφορίας και του εγώ. Ζούνε μεσα στον κόσμο αόρατοι, σαν να μην υπάρχουν. Η τέλεια μοναξιά. Μα καλά στο σκυλί σας δεν θα δίνατε λίγο νερό και χωρίς να το ζητήσει.. γιατι να υπάρχουν άστεγοι;; σε μια κοινωνία που έχει χορτάσει η μπάγκα της.

Ο Άνθρωποι της Σχεδίας έχουν αξιοπρέπεια και σεβασμό στον εαυτόν τους. Δεν βρέθηκαν τυχαία εδώ. Παλεύουν σαν τα αγρίμια και διεκδικούν, δεν το βάζουν κάτω. Διοργανώνουν πολλά project και συμμετέχουν μεχρι και σε διεθνείς οργανώσεις ποδοσφαίρου, που οι παίκτες είναι άστεγοι, που προσπαθούν να ενταχθούν πάλι στην κοινωνία με τις δικές τους δυνάμεις. Από την άλλη οι άνθρωποι της «Σχεδίας» φροντίζουν γι’ αυτούς, για να έχουν μια αξιοπρεπή δουλειά και ασφάλεια. Εμεις το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να ενισχύσουμε την προσπάθεια..

Παραθέτω ένα βίντεο της Ματίνα Πασχάλη, που μου έκανε εντύπωση, για την εκφραστικότητα και την διάθεση για ζωή…