Ο Σερ Κεν Ρόμπινσον (Sir Ken Robinson) είχε πει: «Όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα έχουν την ίδια θεματική ιεραρχία. Στην κορυφή της έχουμε τα μαθηματικά και τις γλώσσες, ακολουθούν τα   μαθήματα ανθρωπολογικού περιεχομένου και τελευταία τοποθετούνται οι τέχνες, όπου στα περισσότερα εκπαιδευτικά συστήματα γίνεται και εκεί ιεραρχικός διαχωρισμός. Οι τέχνες και η μουσική τοποθετούνται ψηλότερα απ’ ότι το θέατρο και ο χορός. Δεν υπάρχει κανένα εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο που να διδάσκει καθημερινά χορό όπως γίνεται με τα μαθηματικά. Για ποιο λόγο; Τα μαθηματικά είναι πολύ σημαντικά, όπως επίσης και ο χορός. Τα παιδιά χορεύουν συνέχεια όταν αυτό τους επιτρέπεται, όλοι το κάνουμε αυτό».

Είναι αλήθεια ότι ο καιρός για εκπαιδευτική επανάσταση έχει φτάσει. Η τυπική εκπαίδευση στη μορφή που την γνωρίζουμε έχει κορεστεί και δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει. Κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο μίζερη και βαρετή. Ο Σερ Κεν Ρόμπινσον επισημαίνει ότι όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα σχεδιάζονται επί της έννοιας της ακαδημαϊκής δυναμικής και κατέληξαν όλα τους να έχουν σκοπό την κάλυψη των αναγκών της εκβιομηχάνισης. Τα πιο χρήσιμα θέματα για εργασία βρίσκονται στην κορυφή.  Τα παιδιά αποπροσανατολίζονται εντέχνως από πράγματα που τους αρέσουν στο σχολείο, με το επιχείρημα ότι ποτέ δεν θα βρουν δουλειά κάνοντας αυτά.

 Τι συμβαίνει σχετικά με άλλες μορφές δραστηριότητας όπως οι τέχνες, η μουσική, το θέατρο και ο χορός; Μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ζωής των παιδιών μας;

Ο πιθανώς σημαντικός ρόλος των τεχνών στην εκπαίδευση είναι ευρέως μη αναγνωρισμένος, συχνά αγνοείται και γενικά είναι υποβαθμισμένος. To «Προς τον εκπολιτισμό», είναι μία έκθεση για τις τέχνες στην εκπαίδευση που δείχνει πως οι τέχνες έχουν απωθηθεί στα πέριξ της διδασκαλίας. Η έκθεση δίνει περαιτέρω στοιχεία για την σπανιότητα περιπτώσεων στήριξης υπέρ των τεχνών στη δημόσια εκπαίδευση. Τα μαθήματα επιλογής τεχνών έχουν αντικατασταθεί με την επιστήμη των υπολογιστών, περισσότερα μαθηματικά, περισσότερα μαθήματα αγγλικών, περισσότερη Ιστορία, ακριβώς αυτά που τα οικονομικά συμφέροντα επιτάσσουν. Αλλά τι κάνουμε λάθος; Πολλές χώρες κάνουν κάθε χρόνο μεταρρυθμίσεις στα εκπαιδευτικά τους συστήματα αλλά όλα γίνονται βάσει του ίδιου παλιομοδίτικου τρόπου.

Ο σημαντικός ρόλος της μουσικής και του χορού στην εκπαίδευση μπορεί να εντοπιστεί στην Ελληνική Ιστορία

Για τους αρχαίους Έλληνες η μουσική και ο χορός ήταν εξίσου πολύ σημαντικά. Κατά τα πολλά στάδια της εκπαίδευσης του ατόμου, αυτό ενθαρρυνόταν να χορεύει, να τραγουδάει και να παίζει μουσικά όργανα. Οι Αθηναίοι εμβαθύνοντας στις ικανότητες χορού, τραγουδιού και εκμάθησης μουσικών οργάνων, συντελούσαν στην συνέχεια της παράδοσης της κοινωνίας τους. Επίσης, και οι Σπαρτιάτες διδάσκονταν μουσική και χορό αλλά με σκοπό τη βελτίωση της ικανότητας ελιγμών τους ως στρατιώτες.

Μέχρι και περίπου τον πέμπτο αιώνα, η μουσική ήταν απλή και εύκολη στην εκτέλεση της. Ο ρόλος της στην εκπαίδευση αποδυναμώθηκε γιατί σταδιακά ξέφυγε από τα όρια της τεχνικής ικανότητας των ερασιτεχνών, και η εκτέλεσή της έγινε περίπλοκη και απαιτούσε τεχνικές ικανότητες.

Σήμερα όμως το “El Sistema”, ένας νέος τρόπος μουσικής εκπαίδευσης για τα παιδιά, το οποίο έχει ως σκοπό να αναπλάσει χαρακτήρες έχει ήδη υιοθετηθεί από πολλές χώρες ανά τον κόσμο και πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας για την εκπαίδευση.

Ένα μελλοντικό υγειές μοντέλο εκπαίδευσης  θα δίνει περισσότερη έμφαση στον χορό,  την γυμναστική, την μουσική, το τραγούδι και τις τέχνες.